Scartlett Etienne @Indigo 14 Ocak Cuma

 Scarlett Etienne yarin aksam Indigo'da sahne aliyor. Bilet fiyatlari Tam 28.5 Ogrenci ile ne isim olur?

Twitter'da iki cift diyalogumuz da olmadi degil hani! Haydi bakalim Scarlett orada gorusuruz afedersin.

YavuzKaya Yavuz KAYA 

I will be at INDIGO for @SCARLETT_music tomorrow night! I bet, it is going to be great...

SCARLETT_music Scarlett Etienne 

@ 

@YavuzKaya oh hell yes!

Her seyi birakip gitme istegi.

Buyuk bir sehirdesindir... An gelir, yillarin ne kadar da cabuk gectigi hissine kapilir ve o anlarda kisa sureli bosluklar yasarsin. O anlarda yasadigin zamani zihninde canlandirir, sorgularsin. Gitmen gereken bir isin, sevilecek bir kiz arkadasin, bulusup sohbet edebilecegin veya baska seyleri paylasabilecegin dostlarin, ziyaret etmen gereken aile buyuklerin, yasamak icin alman gereken nefesin...


Tum bu sorumluluklarin arasinda bazen kendini bulamazsin. Zamanla her sey tekduze bir hal almaya baslar. Yaptigin bunca seyin kendin icin degil de sanki digerleri/otekileri icin oldugunu dusunur; gitsem, arkama bile bakmadan habersiz uzaklassam, nolur acaba? diye cogu kez dusunur, hoskalin! notlari yazarsin belki de bir yerlere.

Her seyi birakip gitme istegi aslinda cogu zaman yalniz kalmayi istemekten kaynaklaniyor biliyorum. Peki nedir yalniz kalmak? Bir an icin mi yalniz kalmak? Cok uzaklara gidip baska bir hayat kurmak mi? hayir aslinda hicbiri degil. Seviyorum yasadigim hayati ben. Olmek mi istiyorum peki? hayir tam olarak bu da degil! bilmiyorum... Aklimdan gecen sey, sehre bakan su penceremden atlayarak onun uzerine dogru ucmak ve gerisini hatirlamamak. 

Ucabilir miyim ki ben? elbette hayir! diyor icimden bir ses. Her seyi birakip gitme istegimi bi kenara birakip bir tatil plani hazirlamak istiyorum kendime. Simdi anliyorum, aslinda ben yasadigim bu hayati yeniden ozlemek istiyorum! 


Simdi gidiyorum...

6 Ocak 2005

Bir varmis bir yokmus.

Henuz cocukken ogrenmeye baslamisiz hayati aslinda, "bir varmis bir yokmus" diye baslarken hikayeler.


O zamanlar uzulmeyelim, korkmayalim diye hikayelerin sonlarini hep iyi bitirirdi buyuklerimiz. Kurt nineyi mideye indirmis olsa da kirmizi baslikli kiz kacar kurtulurdu ve biz de her defasinda sevinir, eglenirdik.


Zaman hizla akip gecti... Ve bir gun sen hikayenin sonunda "bir yokmus" oldugunda, karanlikta korkmus ve ne yapacagini bilemeyen bir cocuk gibi agladim yalnizligima. Oysa ki cocukken bile bu kadar korkmaz ve aglamazdim ben.


Bir varmisiz bir de yok. Cocuklugumuzdan ogrendigimiz tecrubelerimiz aslinda ne kadar da cok.