Bir varmis bir yokmus.

Henuz cocukken ogrenmeye baslamisiz hayati aslinda, "bir varmis bir yokmus" diye baslarken hikayeler.


O zamanlar uzulmeyelim, korkmayalim diye hikayelerin sonlarini hep iyi bitirirdi buyuklerimiz. Kurt nineyi mideye indirmis olsa da kirmizi baslikli kiz kacar kurtulurdu ve biz de her defasinda sevinir, eglenirdik.


Zaman hizla akip gecti... Ve bir gun sen hikayenin sonunda "bir yokmus" oldugunda, karanlikta korkmus ve ne yapacagini bilemeyen bir cocuk gibi agladim yalnizligima. Oysa ki cocukken bile bu kadar korkmaz ve aglamazdim ben.


Bir varmisiz bir de yok. Cocuklugumuzdan ogrendigimiz tecrubelerimiz aslinda ne kadar da cok.